Szlak transgraniczny

Krásná

Krásná (dawniej Šumburk) to wieś wzmiankowana od 1608 r., obecnie część gminy Pěnčín w powiecie Jablonec nad Nysą. Jest to jednak o wiele starsze miejsce. Pierwotne gospodarstwo rolne znajdowało się tutaj w XIII wieku. Miejsce to osiągnęło jeszcze większe, w zasadzie europejskie, znaczenie w mezolicie, kiedy materiał na kamienne topory wydobywano tutaj z lokalnego metabazytu. Topory były następnie eksportowane do znacznej części Europy Środkowej.

Więcej informacji

Źródła Žernovníka

Ważne miejsce we wspólnej mitologii regionalnej. Miejsce legendy o Szkieletach i miejsce rzekomego tajemniczego odkrycia szkieletu żołnierza z wojen śląskich, część wspólnego dziedzictwa kulturowego Euroregionu Nysa. Podobne legendy o odkryciu poległych żołnierzy są również bardzo powszechne w Górach Żytawskich.

Znaleziska archeologiczne z lokalnego miejsca wydobycia kamiennych toporów są pewnym odpowiednikiem podobnych, ale znacznie młodszych znalezisk form toporów z Oybin. Oba miejsca, Krásná i Oybin, są zatem znaczącym dowodem wspólnej przeszłości podgórzy Euroregionu.

Wieża widokowa Císařský kámen

Wieża widokowa Císařský kámen znajduje się w miejscowości Vratislavice nad Nisou w Libercu, na wzgórzu o tej samej nazwie na wysokości 637 m n.p.m. Wzgórze Císařský kámen jest najbardziej wysuniętą na zachód częścią Wyżyny Maršovickiej, jego pierwotna nazwa brzmiała Špičák lub też Uhlířský vrch i została zmieniona na Císařský kámen w 1778 r. Wizyta cesarza Józefa II sprawiła, że stara nazwa została zapomniana. Cesarz wybrał wzgórze, aby nadzorować prace nad fortyfikacjami podczas wojny o sukcesję bawarską. Na samym szczycie granitowego kamienia wyryto tablicę pamiątkową. Rozwój wież widokowych rozpoczął się w latach 80. XIX wieku, kiedy stowarzyszenia turystyczne po obu stronach granicy rywalizowały w ich budowie. Podobno w Czechach zbudowano 615 wież widokowych, a kolejne 105 w Saksonii, zwłaszcza na terenach przygranicznych z Republiką Czeską. Mówi się, że Císařský kámen jest wieżą widokową dla wież widokowych.

Proseč

Lückendorf

Przez wieki wieś korzystała ze znaczenia jabloneckiego szlaku handlowego (po niemiecku Gabler Straße), który umożliwił rozbudowę osady i był głównym źródłem utrzymania miejscowej ludności. Działało tu wiele karczm, a mieszkańcy utrzymywali się również z zaprzęgania koni na pobliskim grzbiecie górskim. Historyczna komora celna wciąż tu jest, choć handel od dawna odbywał się gdzie indziej i obecnie jest zwolniony z cła w UE. Wyjątkowe dziedzictwo kulturowe, naturalne piękno i czyste powietrze dały impuls do przekształcenia przygranicznej wioski w uzdrowisko.

Scharfenstein

Scharfenstein to charakterystyczna formacja skalna, wznosząca się na zalesionym grzbiecie między Brandhöhe i Töpfer, około 1 km na wschód od Oybin i 1 km na północ od Lückendorfu. Potężna wieża skalna, wznosząca się około 45 metrów ponad grzbiet, była niegdyś nazywana Matterhornem Gór Żytawskich.

Ze względu na swój charakterystyczny kształt, Scharfenstein prawdopodobnie służył jako punkt widokowy w średniowieczu. Rzeźbione stopnie po północnej stronie prawdopodobnie pochodzą z tego okresu. Około 1900 roku Scharfenstein nabył swój pierwszy sprzęt wspinaczkowy. Od połowy lat 50. XX wieku Scharfenstein jest również wykorzystywany do wspinaczki. W latach 70. XX wieku sprzęt wspinaczkowy został zmodernizowany, a podczas I Festiwalu Scharfenstein w 1993 roku ułożono przewodnik po szczycie dla turystów i wzniesiono nową wieżę meteorologiczną.

Kelchsteine

Pomnik przyrody Kelchsteine (Kielichy) jest jednym z najsłynniejszych pomników przyrody Gór Żytawskich. Znajduje się około 1 km na południe od Oybin w płytkiej dolinie leśnej po lewej stronie drogi do Lückendorf. Masywne skały zbudowane są z piaskowca kredowego, który jest zabarwiony na różowo do głębokiej czerwieni ze względu na wyższą zawartość wodorotlenków tlenku żelaza. Ponieważ piaskowiec w dolnej części skał jest mniej solidny niż pod szczytem, erozja utworzyła na skałach nawisy o różnych rozmiarach. Ta niezwykła skała stała się również symbolem lokalnego sportu wspinaczkowego, uprawianego po obu stronach granicy przez wspinaczy z Czech i Niemiec. Przyciąga wspinaczy od niepamiętnych czasów. Już w 1785 roku wspinali się na nią drwale, którzy przymocowali tabliczkę ze swoimi nazwiskami do jednej z sosen na szczycie. Rzeczywisty rozwój wspinaczki rozpoczął się 3 września 1911 roku, kiedy wspinacze z Drezna wspięli się na skałę za pomocą drzewa w jej północno-zachodnim narożniku. Pierwszego bezbłędnego wejścia na obecną trasę Alter Weg bez pomocy sztucznych pomocy dokonał Siegfried Schreiber (niemiecki rzeźbiarz, malarz i rysownik) 26 czerwca 1946 r.